ROMEOS&JULIAS UNPLAGUED.TRAUMSTADT
Polski Teatr Tańca

Polski Teatr Tańca i kolektyw bodytalk z Münster mają już na wspólnym koncie sukcesy na scenach Berlina, Lipska czy Mannheim, nagrodę Cologne Dance Theatre Prize za spektakl Jewrope (2014) oraz tytuł „spektaklu roku” przyznany polsko - niemieckiej koprodukcji Solidaritot przez magazyn „tanz— Zeitschrift für Ballett, Tanz und Performance” (2019).

W 2021 roku spotykają się ponownie. Pragną sprawdzić, co się wydarzy, kiedy taniec, rozumiany jako kreatywny ruch i najbardziej cielesna ze sztuk, zderzy się z rzeczywistością. Chcą stworzyć przestrzeń do refleksji o skutkach pandemii, ponownie odkrywając miłosną historię Romea i Julii, opowiedzianą w nieśmiertelnym dramacie Williama Shakespeare'a.

Plaga koronawirusa zmusza do konfrontacji ze śmiercią. Narzuca fizyczne oddalenie, określane jako „dystans społeczny". Trauma izolacji stymuluje refleksje o ulotności życia ludzkiego, wywołuje konieczność przedefiniowania takich pojęć, jak kontakt i bliskość. Nasuwa się pytanie, jak radzono sobie z pandemiami w przeszłości? Renesans był epoką, w której odrodziły się fizyczność i indywidualność ludzkiego ciała: miłość, seks, ciało, śmierć, wolność, Eros i Tanatos... w jaki sposób Shakespeare mierzył się z doświadczeniem śmierci wywołanych minionymi plagami? Słynna scena na balkonie przywołuje skojarzenia z rozmowami prowadzonymi z dystansu w trakcie lockdownu. Bal maskowy u Capulettich zyskuje przez doświadczenia roku 2020 nowy wymiar. Podobnie konflikt pokoleń: młodych Julii, Romea, Tybalta, Merkucjusza, którzy padają ofiarą wojny toczonej przez rodziców. W przypadku pandemii mieliśmy przecież do czynienia z sytuacją, kiedy młodzi stanowili zagrożenie dla osób starszych, mniej odpornych na koronawirusa.

Czerpiąc z tych inspiracji - dramaturg Rolf Baumgart i choreografka Yoshiko Waki - pragną stworzyć obraz miasta. Czy tytułowe Traumstadt będzie „miastem marzeń”, czy „miastem traum”?
 

bodytalk
Kolektyw bodytalk powstał w 2008 roku. Został założony przez Rolfa Baumgarta, reżysera, kompozytora i autora librett operowych oraz Yoshiko Waki, solistkę niemieckich teatrów operowych i grup alternatywnych, choreografkę współpracującą z zespołami tańca od Hamburga po Hong Kong, niegdyś członkinię słynnego Teatru Choreograficznego Johanna Kresnika. Ten austriacki tancerz, choreograf i reżyser uznawał teatr za narzędzie krytyki wobec zastanych norm społecznych i politycznych, tworząc spektakle bliskie formule nowego brutalizmu. Prowokacyjne, przesycone silnymi emocjami środki wyrazu, określane przez niemieckich krytyków tańca jako „dionizyjskie", są również znakiem rozpoznawczym zespołu bodytalk. Kolektyw tworzy teatr silnie zakorzeniony w społeczności lokalnej, angażując się w wiele projektów społecznych. Od 2016 r. zapraszany jest jako artysta – rezydent przez Theater w Pumpenhaus w Münster. Jego prace były wielokrotnie nagradzane, m.in. nagrodą Movement-Art za najlepszą niezależną produkcję roku oraz nagrodą dla Autorów i Producentów w Bremie.

Polski Teatr Tańca jest najstarszym teatrem tańca w Polsce. Założony w 1973 r. przez Conrada Drzewieckiego, prowadzony od 1988 r. przez Ewę Wycichowską, jest instytucją o międzynarodowej renomie, prezentującą swój dorobek na całym świecie. Od 2016 r. jego dyrektorem jest Iwona Pasińska - tancerka, choreografka, pedagożka, doktor teatrologii, wieloletnia pierwsza solistka Polskiego Teatru Tańca. Jej autorska koncepcja programowa zakłada interdyscyplinarność, twórczy eksperyment oraz sięganie do obszarów filmu, tańca i społecznego teatru tańca. Od momentu objęcia przez Pasińską stanowiska dyrektorki, Polski Teatr Tańca przygotował 16 premier teatralnych i 4 filmowe. Udał się także do Chin z najdłuższym w dotychczasowej historii Teatru tournée w Azji (2017), prezentując spektakle w Harbin Opera House, Tianjin Opera House i Poly Theatre w Shenzhen (2017), a w kolejnych latach na China Shanghai International Arts Festival (2018) czy w Trinity Laban Conservatoire of Music and Dance w Londynie (2019).